இந்திய மனைவிக்குக் கோபம் வந்தால்......

சில இந்திய மனைவிகளுக்குக் கோபம் வந்தால் என்ன நடக்கும் தெரியுமா? அவர்களுக்காகவே கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் அணு ஆயுதமான பொய் வரதட்சணை வழக்குகளை கணவன் மீதும் அவனது ஒட்டுமொத்தக் குடும்பத்தார் மீதும் பதிவு செய்து காவல்துறையை கூலிப்படைபோல மாற்றி கணவனின் குடும்பத்தை சிறையில் தள்ளிவிடுவார்கள். பிறகு இந்திய நீதிமன்றங்களை தங்களின் வசதிக்கேற்றபடி பொய்வழக்கை நடத்தும் கட்டப் பஞ்சாயத்துக்கள் போல மாற்றி கணவனையும் அவனது குடும்பத்தையும் வழக்கு என்ற பெயரில் நடையாய் நடக்கவைத்து சீரழித்துவிடுவார்கள்.

காவல்துறைக்கும், நீதித்துறைக்கும் இந்த உண்மை தெரியாமல் பொய்வழக்குப்போடும் மனைவியரின் அடிமைகள் போல இவர்கள் செயல்பட்டுவருகிறார்கள். என்ன ஒரு அவலநிலை!

இதுபோன்ற சைத்தானின் பிடியில் சிக்கும் கணவர்களுக்கு கடவுள் விவாகரத்து என்ற ஒரு நல்ல வழியைக் காட்டிவிடுவார். கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள டில்லி உயர்நீதிமன்றத் தீர்ப்பில் மனைவி கணவனின் உறவினர் மீது பொய் வழக்குப்போட்டால் அந்தக் கணவன் தனது கொடுமைக்கார மனைவியை விவாகரத்து செய்யலாம் என்று கூறியிருக்கிறது.

அதனால் இந்தியத் திருமண தகனமேடையில் சிக்கியிருக்கும் கணவர்கள் இதுபோன்ற சமயத்தைப் பயன்படுத்தி பக்குவமாக வெளியேறி வேறுநாடுகளில் திருமணம் செய்து திருமணம் என்பதன் உண்மையான அர்த்தத்தைத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். இந்தியத் திருமண அடிமைத்தனத்திலிருந்து வெளியேறி சுதந்திரமான மனிதனாக மாறுங்கள்!

IN THE HIGH COURT OF DELHI AT NEW DELHI MAT APP No. 98/2010
MAT APP No. 98/2010
Judgment delivered on: 19.11.2010

Smt. Nitu Aggarwal ..... Appellant
Through: Mr.Rajiv Shukla, Adv.

Versus

Sh.Gireesh Gupta ..... Respondent
Through: Mr.Gyan Prakash, Adv.

CORAM: HON'BLE MR. JUSTICE KAILASH GAMBHIR,

1. By this appeal filed under Section 28 of the Hindu Marriage Act, 1955 the appellant seeks to challenge MAT APP No. 98/2010 Page 1 of 11 the judgment and decree dated 27.4.2010, passed by the learned Additional District Judge, Delhi, whereby a decree of judicial separation was passed.

2. Brief facts of the case relevant for deciding the present appeal are that the parties got married on 5.11.03 at Noida according to Hindu rites and ceremonies and a female child was born out of wedlock on 14.9.04. The matrimonial relations between the parties were stained right from the very beginning of their married life and distressed by the behaviour of the appellant, the respondent filed a petition under section 10 of the Hindu Marriage Act, 1955 for a decree of judicial separation on the ground of cruelty which vide judgment dated 27.4.10 was granted. Feeling aggrieved with the same, the appellant has filed the present appeal.

3. Mr. Rajiv Shukla, counsel for the appellant submits that the learned trial court has wrongly assumed that the appellant had consumed some poisonous substance with a view to commit suicide. The contention of the counsel for the appellant is that the respondent used to compel and force the appellant to consume certain medicines under the pretext that the same were good for her health and for the child in the womb. Counsel further submits that the respondent also failed to prove on record that an attempt of suicide by the appellant was made with a view to coerce the respondent to accede to any of her demands and in the absence of any such assertion on the part of the respondent, no logic or rationale behind the alleged attempt of suicide by the appellant could be established by the respondent. Explaining the contradiction on the part of the appellant in the FIR lodged by her under Section 498A/406/34 IPC, counsel submits that even if the appellant in the said FIR took a stand that the respondent had given her something to drink, the same will not make any difference vis-a-vis her stand in the matrimonial proceedings where she had stated that the respondent used to administer some medicines. Counsel thus submits that there was a minor variation in the stand of the appellant which would not amount to any kind of self contradiction on her part. Counsel thus states that there is clear infirmity and perversity in the findings of the learned trial court on this aspect and the same should be set aside.

4. Assailing the impugned judgment on another ground, counsel submits that the learned trial court has wrongly observed that the implication of the relatives of the respondent is in itself an act of cruelty against the respondent. The contention of the counsel for the appellant is that the mere fact that the said relatives were not charge sheeted by the police would not show that the allegations leveled by the appellant against the relatives of the respondent were false. The contention of the counsel is that at the stage of framing of charges, it would be for the concerned Criminal Court to see whether based on the allegations leveled by the appellant in her criminal complaint such relatives are required to be proceeded against or not.

5. Counsel for the respondent on the other hand refutes the submissions made by the counsel for the appellant and submits that the present appeal deserves to be dismissed at the admission stage itself as the appellant has failed to point out any material illegality or perversity in the order passed by the learned trial court.

6. I have heard learned counsel for the parties.

7. The petition under Section 10 of the Hindu Marriage Act was preferred by the respondent husband so as to seek a decree of judicial separation from the appellant on the ground of cruelty. The marriage between the parties was solemnized according to Hindu rites and ceremonies on 5.11.2003 and both the parties are well educated academically. One of the allegations leveled by the respondent against the appellant is that the appellant had consumed some poisonous drink on 18.8.2004 and her condition became very critical in the morning of 18.8.2004 and she was immediately taken to Kailash Hospital, Noida and it is only on account of the timely action taken by the respondent and his parents that life of the appellant and the unborn child could be saved. It is an admitted case of the parties that subsequent to the filing of the said petition by the respondent husband the appellant wife got registered one criminal complaint under Section 498A/406/34 IPC vide FIR No. 498/2005 not only against the respondent but his parents and some other relatives as well. Some of the relatives implicated by the appellant in the said complaint case were the residents of far off places like Saharanpur and Baroda. It is also an admitted case of the parties that the relatives of the respondent were not charge- sheeted by the police as no incriminating material was found against them during the course of investigation. The respondent has taken this false implication of his relatives on the part of the appellant as a ground of cruelty. Learned trial court has also granted decree of judicial separation in favour of the respondent and against the appellant taking the said two grounds clearly establishing the cruel conduct of the appellant towards the respondent. Before the learned trial court as well as before this court the appellant has failed to disclose as to what kind of medicines were being administered by the respondent to her during the stage of pregnancy on the pretext of the same being good for her health and that of the unborn child. It is incomprehensible to accept the argument that the appellant who is a well qualified lady having a degree of Chartered Accountancy and Company Secretary would take the medicines without even knowing what kind of medicines she was taking. The appellant has also clearly taken a contradictory stand in her criminal complaint, wherein she stated that she was given something to drink by the respondent and his parents on the pretext that it is good for her pregnancy. The appellant has also not denied the fact that she was admitted to Kailash Hospital in the morning of 18.8.2004 where she was treated after having consumed some poisonous substance. It is also not in dispute that the appellant did not lodge any police complaint against the respondent or his parents complaining about administration of some poisonous medicines by her husband or his parents. The learned trial court has duly taken into consideration all these circumstances into account and thus has arrived at a finding that such an attempt by the appellant to commit suicide is an act of cruelty on her part upon her husband.

8. The concept of cruelty is of wide amplitude and has not been defined in the act. The Apex Court through various judicial pronouncements has explained the concept and scope of cruelty. It would be useful here to refer to the judgment of the Apex Court in the case of A. Jayachandra vs. Aneel Kaur AIR 2005 SC 534 where it was held as under:

"12. To constitute cruelty, the conduct complained of should be "grave and weighty" so as to come to the conclusion that the petitioner spouse cannot be reasonably expected to live with the other spouse. It must be something more serious than "ordinary wear and tear of married life". The conduct, taking into consideration the circumstances and background has to be examined to reach the conclusion whether the conduct complained of amounts to cruelty in the matrimonial law. Conduct has to be considered, as noted above, in the background of several factors such as social status of parties, their education, physical and mental conditions, customs and traditions. It is difficult to lay down a precise definition or to give exhaustive description of the circumstances, which would constitute cruelty. It must be of the type as to satisfy the conscience of the Court that the relationship between the parties had deteriorated to such an extent due to the conduct of the other spouse that it would be impossible for them to live together without mental agony, torture or distress, to entitle the complaining spouse to secure divorce. Physical violence is not absolutely essential to constitute cruelty and a consistent course of conduct inflicting immeasurable mental agony and torture may well constitute cruelty within the meaning of Section 10 of the Act. Mental cruelty may consist of verbal abuses and insults by using filthy and abusive language leading to constant disturbance of mental peace of the other party.

13. The Court dealing with the petition for divorce on the ground of cruelty has to bear in mind that the problems before it are those of human beings and the psychological changes in a spouse's conduct have to be borne in mind before disposing of the petition for divorce. However, insignificant or trifling, such conduct may cause pain in the mind of another. But before the conduct can be called cruelty, it must touch a certain pitch of severity. It is for the Court to weigh the gravity. It has to be seen whether the conduct was such that no reasonable person would tolerate it. It has to be considered whether the complainant should be called upon to endure as a part of normal human life. Every matrimonial conduct, which may cause annoyance to the other, may not amount to cruelty. Mere trivial irritations, quarrels between spouses, which happen in day-to-day married life, may also not amount to cruelty. Cruelty in matrimonial life may be of unfounded variety, which can be subtle or brutal. It may be words, gestures or by mere silence, violent or non-violent."

Cruelty therefore is to be garnered taking the cumulative effect of all the factors into play. The parties are well educated and such an attempt to end her life by the appellant would certainly cause mental agony to the respondent. It would aggravate the case when the appellant tried to commit suicide in the state of pregnancy. A highly educated lady claiming that she was administered poisonous substance which she was unaware of does not help her case. No doubt in the petition the respondent did not give any specific reason or cause behind such suicidal attempt but it goes without saying that such an act even in the absence of any reason certainly would constitute an act of cruelty on the respondent husband.

9. Even on the second argument of the counsel for the appellant, this court does not find any merit in it. The complaint under Section 498A/406/34 IPC was lodged by the appellant during the pendency of the said petition filed by the respondent for judicial separation. In her complaint the appellant roped in various relatives of the respondent which include his uncle and aunt residing at Saharanpur and brother and sister in law residing at Baroda. The learned trial court is right in taking a view that false implication of relatives who were residing at far off places from the matrimonial home of the appellant and against whom there are no specific allegations of cruelty in itself is an act of cruelty by the appellant towards her husband. However, as these relatives were not charge-sheeted by the police the same would clearly show that the police did not find any incriminating material against these relatives during the investigation and this by itself is sufficient enough to show that the appellant had roped in and implicated all these relatives with vengeance to cause unnecessary harassment to them and such act certainly would cause cruelty to the husband with whom they are related. Implicating the relatives with a motive to harass the relatives, residing in different parts of the country, is nothing but a ruthless act of harassment. Therefore, the respondent husband has successfully proved cruelty on the part of the appellant on both the counts.

10. In the light of the above, this court does not find any infirmity or illegality in the findings arrived at by the learned trial court. There is no merit in the present appeal and the same is hereby dismissed at the stage of admission itself.

November 19, 2010 KAILASH GAMBHIR, J mg

இந்திய இளம்பெண்ணை திருமணம் செய்ய ஒரு அரிய வாய்ப்பு!

பல ஆண்டுகளாக இந்திய சட்ட தீவிரவாதம் என்னும் பொய் வரதட்சணை வழக்குகளில் சிக்கித் தவித்த பல அப்பாவி இந்தியர்கள் தங்களை காப்பாற்றிக்கொள்ள ஒரு வாய்ப்பு வந்திருக்கிறது. இந்திய ராஜ்ய சபா விசாரணைக் குழு பொய் வரதட்சணை வழக்கில் சிக்கித் தவிப்பவர்களின் குறைகளை கேட்டறிய முன்வந்துள்ளது.

இந்த வாய்ப்பை தவறாமல் பயன்படுத்திக்கொண்டு இந்திய குடிமக்கள் அனைவரும் தங்களது கருத்துக்களையும், குறைகளையும் எழுத்துவடிவமாக கீழ்கண்ட முகவரிக்கு அனுப்பி உங்களது வருங்கால சந்ததிகளின் வாழ்வு வளமாக உதவுங்கள்.

Those desirous of submitting memoranda to the Committee may send two copies (each in English and Hindi) thereof to Shri Rakesh Naithani, Joint Director, Rajya Sabha Secretariat, Parliament House Annexe, New Delhi – 110 001 (Tel: 011-23035433(O), 23794328 (Telefax) and E-mail: rsc2pet@sansad.nic.in) latest by 30th December, 2010.

இந்த சட்ட திருத்தம் ஏற்பட்டால் உங்கள் வீட்டு ஆண் பிள்ளைகளின் திருமணத்தை தயங்காமல் இந்தியாவில் நடத்தலாம். இந்த வாய்ப்பை விட்டுவிட்டு சட்ட திருத்தம் செய்யப்படவில்லையென்றால் வழக்கம்போல் இந்தியப் பெண் கொடுக்கும் பொய் வரதட்சணை வழக்கிற்குப் பயந்து வேறுநாடுகளில்தான் திருமணம் செய்யவேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும். அல்லது இந்தியாவில் திருமணம் செய்து குடும்பத்தோடு சிறைக்குச் செல்லவேண்டியதுதான்.

இது ஒரு இரண்டாம் சுதந்திரப்போர். இந்தப் பணியில் உங்களை ஈடுபடுத்திக்கொண்டு பொய்வழக்குகளிலிருந்து இந்திய நாட்டைக் காப்பாற்றுங்கள். நீங்களும் வளம் பெறுங்கள். இந்தியாவை உலகநாடுகளிடையே கௌரவமாக தலைநிமிரச்செய்யுங்கள்.

COMMITTEE ON PETITIONS

Petition praying for amendments in Section 498A of IPC

**********

The Committee on Petitions of the Rajya Sabha, under the Chairmanship of Shri Bhagat Singh Koshyari, Member, Rajya Sabha, is considering a petition praying for amendments in Section 498A of Indian Penal Code, 1860. The petitioner in his petition has pointed out the extensive abuse and misuse of this provision of the Penal Code. According to the petitioner, the abused population undergoes tremendous harassment and torture. As these provisions of the penal code presently go, a complaint without much authenticity or any weight of evidence is enough to arrest the husband or the in-laws or anyone else named in the complaint, irrespective of whether any crime has taken place or not. The petitioner, accordingly, has prayed for suitable modification in section 498A of Penal Code so as to check its abuse and protect the interest of innocent persons.

2. The petition is available on the Rajya Sabha's website (www.rajyasabha.nic.in) under the link: Committees → Standing Committees → Committee on Petitions → Petitions with the Committee.

3. The Committee has decided to undertake consultations with a wide cross-section of the society and invites written memoranda thereon. Those desirous of submitting memoranda to the Committee may send two copies (each in English and Hindi) thereof to Shri Rakesh Naithani, Joint Director, Rajya Sabha Secretariat, Parliament House Annexe, New Delhi – 110 001 (Tel: 011-23035433(O), 23794328 (Telefax) and E-mail: rsc2pet@sansad.nic.in) latest by 30th December, 2010.

4. Comments/suggestions, etc. submitted to the Committee would form part of its record and would be treated as confidential. Any violation in this regard may attract breach of privilege of the Committee.

5. Those who are willing to appear before the Committee besides submitting written comments/suggestions may indicate so. However, the Committee’s decision in this regard shall be final.

**********

To:

The Council of States (Rajya Sabha)

The petition of Dr. Anupama Singh a medical doctor and a resident of Hauz Khas, New Delhi.

Sheweth,

1. That Section 498A was inserted in Indian Penal Code in 1983 to protect married Indian women from cruelty, including dowry harassment. The offence under this section is cognizable, non-bailable, non-compoundable with provision to lodge a complaint against the husband or any relative of the husband of the women.

The section reads as hereunder:-

“Whoever, being the husband or the relative of the husband of a woman, subjects such women to cruelty shall be punished with imprisonment for a term which may extend to three years and shall also be liable to fine.”

2. That Section 498A of Indian Penal Code is being fearlessly abused and misused by a large section of unscrupulous people, who are using law as a weapon for ulterior motives.

3. That the abused population is undergoing tremendous harassment and torture, which includes atrocities inflicted on senior citizens, children, women (including pregnant women) and men.

4. That there is an urgent need to address the issue of abuse of this law as inter alia the ramifications of its abuse are far more damaging then the law makers had ever conceived:

(a) This law is being misused rampantly by unprincipled people. And given the time tested benefits it has reaped for them, its abuse is now widespread. Infact the gravity of the situation can be assessed from the fact that there are several cases of dowry death wherein the supposedly ‘dead victims’ have come back alive, and several cases where the same women has repeatedly alleged charges under this law in each of her repeat marriages;

(b) This law is being misused by women to enable a get-rich-quick-scheme to extort large amounts of money from innocent families. Women, their parents an instigators have used this law to extend threats and hold innocent families to ransom, thereby pressurizing them to accede to unjustified demands;

(c) This law is being misused by women to alienate the husband from his parents and siblings, so as to gain control over his finances and social behavior including his lifestyle. Growing instances of abusive behaviors towards elderlies in families, including parents and senior citizens, are another ramification of its abuse;

(d) This law is also rampantly misused by those brides and her parents who conceal true facts about her mental health and educational level at the time of marriage, thereby adopting fraudulent means to forge the alliance. When these facts are unearthed by the groom and his family, the bride and her family prefer to take recourse to Section 498A of IPC.

(e) This law is being misused as a bargaining tool by those women who indulge in Adultery. When their nefarious acts are exposed they take recourse to misusing this law, thereby deflecting the needle of crime on innocent husband and his family. This law being an exception in Criminal Law presumes the accused as guilty until proven innocent; hence the women’s word is taken as a gospel of truth. And therefrom begins the saga of unending trials, tribulations and destruction for an innocent man and his family;

(f) The law is being misused to enable divorce so as to revive any pre-marital relationship that the wife may have had as she may have unwillingly given her consent for marriage to satisfy her parents;

(g) The law is being misused to deny custody of child/children to the father and his family. Infact several cases abound where children have been wrongfully deprived of fatherly care and affection through such indiscriminate, rampant misuse of this law;

(h) This law is being misused to inflict sufferings on husband and his family to settle scores and to wreak vengeance, thereby posing a grave threat to the very existence of a peaceful family unit in society. Law is to protect, not to destruct. Law is as much for protecting the innocent as it is to punish the guilty; and

(i) The language, content and structure of this law has enabled implication of thousands of innocent families in false cases. A complaint, without any authenticity and without any weight of evidence, is enough to arrest the husband, in-laws and anyone else name in the complaint, irrespective of whether a crime occurred or not. This has led to arrest of lakhs innocent citizens (thousands of families), with many committing suicide as they are unable to bear the indelible stigma on their honor and reputation.

5. That the following statistics corroborate the above contention of the petitioner:

5,01,020 people arrested under Section 498A of IPC;
2,94,147 people completed trial under Section 498A of IPC; and
58,842 people convicted (out of his many must have appealed to higher courts)
Source: NCRB (2003-2006), Ministry of Home Affairs, Government of India.

6. That misuse of Section 498A of IPC has been acknowledged/condemned by leading authorities;

(a) The Supreme Court of India in Sushil Kumar Sharma vs. U.O.I (2005) said that any misuse of this provision of law amounts to unleashing Legal Terrorism. It acknowledged that there are growing instances of women filing false charge.

(b) The World Health Organization (WHO), in its Report of India clearly cited Section 498A as one of the major reasons for growing Elder Abuse in India.

(c) The Law Commission in its 154th Report, the Malimath Committee Report (on Reforms of Criminal Justice System, 2003) and the 111th Report of the Parliamentary Standing Committee on Home Affairs, have all acknowledged that Section 498A is being widely misused;

(d) The Center for Social Research (India), in a study on implications of Section 498A IPC state that “educated and independent minded women misuse the section”.

7. That there is no remedy/provision in this law:

(a) for punishment to people who misuse and abuse this law;

(b) for people who are proved innocent after being falsely implicated under this law;

(c) for the indelible stigma that falsely accused people are forced to live with for the rest of their lives;

(d) for the immense financial, social and personal loss borne by the falsely accused;

(e) for resurrecting the lives of falsely accused and maligned people;

(f) for discouraging people from filing false cases.

(g) for punishment to guilty and corrupt law enforcement agencies who connive and collude with complainants to harass and torture and falsely accused;

(h) for preventing the media from maligning and defaming the falsely accused innocents; and

(i) for citizens to file complaints against women who inflict cruelties and atrocities on them and their family members.

8. That the Supreme Court of India in Sushil Kumar Sharma vs. U.O.I & others (JT 2005 (6) SC 266) clearly said that it is for the legislature to find ways on how to deal with misuses of this law as well as on how to wipe out the ignominies suffered during and after the trial by the falsely accused.

9. That the petitioner therefore prays for remedy to mitigate the sufferings of lakhs of Indian citizens, who through this law, have been unceremoniously exposed to the whims and fancies of corrupt, immoral unprincipled section of society, who for their own personal agendas do not hesitate in committing the worst possible crime under law, which is Misuse of Law. It is therefore prayed:

(a) that Section 498A be suitably amended so as to make it bailable, non-cognizable, and compoundable;

(b) that suitable provisions be specifically inserted in Section 498A so as to make it punishable for whosoever misuses of abuses it;

(c) that the misuser of this law should be made liable to compensate the financial loss suffered by the falsely accused in the process;

(d) that the law be made gender neutrall of protect the interests of any innocent, be it a man or a women; and

(e) that time bound trial should be make a statutory requirement under this law, with a 6 month maximum limit specified therein.

Name of Petitioner

Dr. Anupama Singh
D-40, Hauz Khas,
New Delhi-110 016
Sd/-

“நவம்பர் 26” - கடமையாற்றத் தவறும் கயவர்கள்

நவம்பர் 26 என்பது தமிழ்நாட்டைப் பொறுத்தவரை ஒவ்வொரு ஆண்டும் வரதட்சணை தடுப்பு தினமாக அனுசரிக்கப்பட்டு அலுவலகம், பள்ளி, கல்லூரி என அனைத்து இடங்களிலும் வரதட்சணை தடுப்பு உறுதிமொழி எடுத்துக் கொள்ளப்படவேண்டும், வரதட்சணை சட்டங்கள் பற்றிய விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தவேண்டும் என்று தமிழக அரசு 2004ம் ஆண்டு ஆணை வெளியிட்டிருக்கிறது.

இதுவரை யாருக்காவது அதுபற்றி தெரியுமா? இதுவரை உங்களுக்குத் தெரியவில்லையென்றால் அது யாருடைய குற்றம்? உங்களது குற்றமா அல்லது மக்களிடையே இந்த சட்டங்களைப் பற்றி விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தாத அலுவலர்களின் குற்றமா? இவற்றைக் கண்டும் காணாததுபோல இருக்கும் அரசாங்கத்தின் குற்றமா?

யாருடைய குற்றமாக இருந்தாலும் உங்களை நீங்கள் பொய் வழக்குகளிலிருந்து காப்பாற்றிக்கொள்ள இனியாவது அந்த சட்டத்தைத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். இந்தப் பதிவின் கடைசிப் பகுதியில் நடைமுறைப்படுத்தப்படாத தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் அந்த சட்டத்தின் அரசாணை கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

=========

இந்தியாவில் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டம் 1961ல் இயற்றப்பட்டு இன்றுவரை நடைமுறைப் படுத்தப்படாமல் அப்பாவிகளை பழிவாங்கவும், அப்பாவிகளிடம் காசுபறிக்கும் ஒரு ஆயுதமாகவும் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது என்பது எத்தனை இந்தியர்களுக்குத் தெரியும்?

1961ல் இயற்றப்பட்ட வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டம் 2005 வரை செயல்படுத்தப்படவில்லை என்பதற்காக இந்திய உச்சநீதிமன்றம் இந்திய அரசாங்கத்தையும், மாநில அரசுகளையும் கண்டித்து ஒரு அறிவுறுத்தலை 2005ல் தீர்ப்பாக அறிவித்திருக்கிறது. ஆனால் இன்றுவரை யாரும் அந்தத் தீர்ப்பை மதிக்கவில்லை என்பது இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்திற்கு நன்றாகவே தெரியும். இந்த உண்மை எத்தனை இந்தியர்களுக்குத் தெரியும்?

இந்திய உச்சநீதிமன்றத்தின் அறிவுறுத்தலின் ஒரு பகுதி:

Supreme Court of India
CASE NO.:Writ Petition (civil) 499 of 1997

IN RE: ENFORCEMENT AND IMPLEMENTATION OF DOWRY PROHIBITION ACT, 1961
.................................

DATE OF JUDGMENT: 02/05/2005

BENCH:
C.J.I R.C. LAHOTI, G.P. MATHUR & P.K. BALASUBRAMANYAN

JUDGMENT:

5. This Writ Petition was filed on 31.7.1997. The main prayers were for the issue of writs of mandamus directing the Central Government to frame rules under Section 9 of the Act, directing the State Governments to frame rules under Section 10 of the Act and providing for additional functions to be performed by the concerned officers under Section 8B of the Act, for appointment of Dowry Prohibition Officers by States as required under Section 8B; to furnish details regarding the working of Dowry Prohibition Officers wherever they have been appointed; for setting up of Advisory Boards as mandated by Section 8B of the Act and to furnish details of the composition of the Boards and their working, if the Boards have already been established in any particular State and for other incidental reliefs to make the working of the Act more effective. The prayers are really attuned to bringing about an atmosphere for more effective and rigorous implementation of the Act and for taking steps to spread the message of the Act among the people so as to educate them on the evils of dowry and the remedies available in cases where demands for dowry are made.

8. In the context of the developments that have taken place, it is submitted by the amicus curiae appointed by this Court that no serious effort has been made to implement the provisions of the Act and the Rules and unless directions are issued by this Court it is highly unlikely that the provisions of the Act and the Rules will be effectively implemented. It is, therefore, submitted that this Court may direct the Central Government and the State Governments to give wide publicity to the relevant provisions of the Dowry Prohibition Act, 1961 and Rules 2 and 3 of the Dowry Prohibition (Maintenance of Lists of presents to the Bride and Bridegroom) Rules, 1985 by appropriate means including educating the student community about the relevant provisions and the mandatoryrequirements of the Act and the Rules. It is further submitted that the State Governments may be directed to appoint sufficient number of Dowry Prohibition Officers with independent charge in each district of the concerned State, commensurate with the population of the District and to ensure that only dedicated and sincere officers are so appointed. It is submitted that directions may be issued to the Dowry Prohibition Officers to take immediate steps for strict enforcement and implementation of the provisions of Section 3, 4, 4A and 6 of the Dowry Prohibition Act, 1961 and Rules 2 and 3 of the Dowry Prohibition (Maintenance of Lists of presents to the Bride and Bridegroom) Rules, 1985.

Learned amicus curiae submits that unless time bound directions are issued by this Court, the implementation of the Act and the Rules and the consequent rooting out of the evil, will remain as tardy as it has been for more than 43 years. The Legislation will remain a mirage. Learned counsel appearing for the Union of India and the States submit that neither the Union nor the States want the evil of dowry to continue and they assure the Court that every step will be taken by the Governments for implementation of the Act and the Rules and further steps will be devised for making the Act more effective and the Dowry Prohibition Officers more active with a view to eradicate the evil. We must say that this argument on behalf of the respondents could not be accepted at face value, in view of the fact that even today, none of the respondents is in a position to tell us that the evil has been eradicated or brought down in any part of the country. It is also seen that directions have to be issued even to frame rules and even today rules as contemplated by Section 9(2)(b) of the Act have not been framed. We are, therefore, satisfied that the mere recording of the assurances of the Union of India and of the State Governments would not be adequate in the circumstances. We have already noticed that this Writ Petition was filed on 31.7.1997 and in spite of the pendency of this Writ Petition in this Court for the last seven years, the implementation of the Act and the Rules framed thereunder has not become as effective as one would have wished and it has not been taken up with the zeal that is expected from the Government while enforcing a legislation like the one in question brought about with the object of eradicating a social evil. It is not as if the menace posed by dowry has in any way lessened. One can take judicial notice of the fact that cases of dowry harassment are splashed in newspapers almost every day. Therefore, it is clear that implementation of the Act and the Rules has not been as effective as it should be.

11. Therefore, in addition to directing the respondents to implement all the interim directions which were issued in this case thus far, we further direct the Union of India and the States to take more effective steps to implement the provisions of the Dowry Prohibition Act, 1961 with particular reference to Sections 3 and 4 thereof and the various rules framed thereunder. In that process, they are also directed to activate the Dowry Prohibition Officers.

13. The establishment of a committed and sincere machinery to implement the Act and theRules can hasten the eradication of the evil. The Union of India and the State Governments are directed to devise means to create honest, efficient and committed machinery for the purpose of implementation of the Dowry Prohibition Act, 1961 and the various Rules framed thereunder.


ஆனால் 2005ல் இந்திய உச்சநீதிமன்றம் கண்டித்தபிறகும் இந்திய அரசாங்கம் இதுபற்றிக் கவலைப்படாமல் இருக்கின்ற சட்டங்களை ஒழுங்காக செயல்படுத்தாமல் அடுக்கடுக்காக பல புதிய சட்டங்களை இயற்றி அப்பாவி இந்தியர்களை சட்டத்தின் மூலம் கற்பழிக்கவும் (இந்திய ஆண்களை கற்பழிப்பது எப்படி- விளக்கக் குறிப்பு), சட்டத் தீவிரவாதம் புரிந்து அப்பாவி இந்தியர்களை துன்புறுத்தவும் மட்டுமே இந்த சட்டங்களை பயன்படுத்தி வருகிறது என்று யாருக்காவது தெரியுமா?

இந்த சட்ட தீவிரவாதம் பற்றி இந்திய உச்ச நீதிமன்றத்தின் குறிப்பு:

Supreme Court of India

Sushil Kumar Sharma Vs. Union of India (UOI) and Ors
Jul 19 2005

Citation: JT 2005 (6) SC 266

Honourable Judges: Arijit Pasayat and H.K. Sema, JJ.

"The object of the provision is prevention of the dowry menace. Merely because the provision is constitutional and intra vires, does not give a licence to unscrupulous persons to wreck personal vendetta or unleash harassment. It may, therefore, become necessary for the legislature to find out ways how the makers of frivolous complaints or allegations can be appropriately dealt with. As noted above the object is to strike at the roots of dowry menace. But by misuse of the provision a new LEGAL TERRORISM can be unleashed. The provision is intended to be used a shield and not an assassin's weapon. If cry of "wolf" is made too often as a prank assistance and protection may not be available when the actual "wolf" appears. "


இதற்குப் பிறகு பல தீர்ப்புகளில் இந்திய உச்ச நீதிமன்றமும், பல மாநில உயர்நீதிமன்றங்களும் இந்த சட்ட வன்முறையை கண்டித்திருக்கிறது. ஆனால் இதுவரை எந்த அரசாங்கமும் அதை காதில் வாங்கிக்கொள்ளவில்லை. கடைசியாக 2010ல் இந்திய உச்ச நீதிமன்றம் தனது தீர்ப்பின் நகலை மத்திய சட்ட அமைச்சருக்கு அனுப்பி சட்டத்தை ஒழுங்காக செயல்படுத்துமாறு அறிவுறுத்தியிருக்கிறது.

IN THE SUPREME COURT OF INDIA

CRIMINAL APPEAL NO. 1512 OF 2010

(Arising out of SLP (Crl.) No.4684 of 2009)

J U D G M E N T

August 13, 2010

The learned members of the Bar have enormous social responsibility and obligation to ensure that the social fiber of family life is not ruined or demolished. They must ensure that exaggerated versions of small incidents should not be reflected in the criminal complaints. Majority of the complaints are filed either on their advice or with their concurrence. The learned members of the Bar who belong to a noble profession must maintain its noble traditions and should treat every complaint under section 498-A as a basic human problem and must make serious endeavour to help the parties in arriving at an amicable resolution of that human problem. They must discharge their duties to the best of their abilities to ensure that social fiber, peace and tranquility of the society remains intact. The members of the Bar should also ensure that one complaint should not lead to multiple cases.

35. The criminal trials lead to immense sufferings for all concerned. Even ultimate acquittal in the trial may also not be able to wipe out the deep scars of suffering of ignominy. Unfortunately a large number of these complaints have not only flooded the courts but also have led to enormous social unrest affecting peace, harmony and happiness of the society. It is high time that the legislature must take into consideration the pragmatic realities and make suitable changes in the existing law. It is imperative for the legislature to take into consideration the informed public opinion and the pragmatic realities in consideration and make necessary changes in the relevant provisions of law. We direct the Registry to send a copy of this judgment to the Law Commission and to the Union Law Secretary, Government of India who may place it before the Hon’ble Minister for Law & Justice to take appropriate steps in the larger interest of the society.



இளைஞர்களே,

இப்போது சிந்தியுங்கள். இந்தியாவில் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டம் என்பது உண்மையாகவே வரதட்சணையை தடுப்பதற்காக உருவாக்கப்பட்ட சட்டம் கிடையாது. அந்த நோக்கத்திற்காக உருவாக்கப்பட்டிருந்தால் 1961 முதல் இன்றுவரை ஏன் அந்த சட்டங்களை ஒழுங்காக செயல்படுத்தவில்லை என்று யோசித்துப்பாருங்கள்.

1961ல் இயற்றப்பட்ட சட்டத்தை ஒழுங்காக செயல்படுத்தாமல் 1983ல் மீண்டும் IPC498A என்ற ஒரு சிறப்புச் சட்டத்தை உருவாக்கினார்கள், மீண்டும் 2005ல் குடும்ப வன்முறை தடுப்புச் சட்டம் என்று ஒரு சட்டத்தை உருவாக்கினார்கள். ஆனால் கடைசியில் இந்த சட்டங்களின் நோக்கத்தைப் பற்றி இதுவரை மக்களிடையே விழிப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தி வரதட்சணையை ஒழிக்க எந்தவித முயற்சியும் மேற்கொள்ளப்படவில்லை. அதற்கு மாறாக இந்த சட்டங்களின் மூலம் உயர் கல்வி கற்ற, நல்ல திறமையான இளைஞர்களையும் அவர்களது குடும்பங்களையும் பொய் வழக்குகளில் சிக்கவைத்து பணம் பறிக்கும் ஆயுதமாகத்தான் இந்த சட்டத்தை ஒரு கூட்டணியாக செயல்படுத்தி வருகிறார்கள். இந்த சட்டங்களை ஒழுங்காக செயல்படுத்தாமல் புதுப்புது சட்டங்களை இயற்றி அப்பாவிகளை மிரட்டி பணம் பறிக்க மட்டுமே எப்படி இந்த சட்டங்கள் பயன்படுத்தப்படுகிறது? அதன் பின்னணியில் இருக்கும் கொடிய உண்மையைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள இங்கே சென்று பாருங்கள். இந்திய குடும்ப அழிப்புச் சட்டங்களை இயற்ற “குடும்ப வன்முறை சட்ட நிதி” என்ற பெயரில் வெளிநாடு கொடுக்கும் நிதியுதவி.

===========

செயல்படுத்தப்படாமல் இருக்கும் தமிழக அரசின் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டம்

TAMIL NADU GOVERNMENT GAZETTE

EXTRAORDINARY

PUBLISHED BY AUTHORITY

____________________________________________________________________________

No. 34 CHENNAI, WEDNESDAY, FEBRUARY 4, 2004-05-06

Thai 21, Subhanu, Thiruvalluvar Aandu-2035

___________________________________________________________________________

Part III-Section 1(a)

General Statutory Rules, Notifications, Orders, Regulations, etc.,

issued by Secretariat Departments.

____________________

NOTIFICATION BY GOVERNMENT

_____________________

SOCIAL WELFARE AND NUTRITIOUS MEAL PROGRAMME DEPARTMENT

TAMIL NADU DOWRY PROHIBITION RULES, 2004


(G.O. Ms. No. 22, Social Welfare and Nutritious Meal Programme, 4th February, 2004)


No. SRO A-1(f)/2004.

In exercise of the powers conferred by section 10 of the Dowry Prohibition Act, 1961 (Central Act 28 of 1961) and in supersession of the Tamil Nadu Dowry Prohibition Officers and Advisory Board Rules, 1998, the Governor of Tamil Nadu hereby makes the following Rules :-

RULES

1. Short title and commencement.- (1) These rules may be called the Tamil Nadu Dowry Prohibition Rules, 2004. (2) It shall come into force on the 4th February, 2004.

2. Definition - In these rules, unless the context otherwise requires –

(a) “Act” means the Dowry Prohibition Act, 1961 (Central Act 28 of 1961);

(b) “Advisory Board” means a Board constituted in accordance with sub-section (4) of section 8-B of the Act to advise and assist the Dowry Prohibition Officers;

(c) “Dowry Prohibition Officer” means, an Officer appointed as such by the Government under section 8-B of the Act;

(d) “Government” means the State Government;

(e) “Police Officer” means .Deputy Superintendent of Police. of the Division concerned.

(f) “Probation Officer” means a District Probation Officer or Additional District Probation Officer or City Probation officer appointed as such under the Probation of Offenders Act, 1958 (Central Act 20 of 1958);

(g) Recognised Welfare Institution or “Organisation” means, an institution or Organisation recognized as such under sub-clause (ii) of clause (b) of sub-section (1) of section 7 of the Act;

(h) “District Magistrate” and “Complaint” shall have the same meaning as respectively assigned to them and defined under the Code of Criminal Procedure, 1973 (Central Act 2 of 1974);

(i) The words and expressions used in these rules but not defined shall have the meanings respectively assigned to them in the Act.
3. Jurisdiction of Dowry Prohibition Officer - The Dowry Prohibition Officer shall exercise jurisdiction and powers under sub-section (1) of section 8-B of the Act in such area as may be specified by the Government by notification in Tamil Nadu Government Gazette.

4. Procedure for filing complaints - A complaints may be filed by any aggrieved person or a parent or other relative of such person or by any Recognised Welfare Institution or Organisation in writing to the Dowry Prohibition Officer, either in person or through a messenger or by post.

5. Additional functions to be performed by the Dowry Prohibition Officer

(i) He shall endeavour to create awareness among the public by organizing camps, publicity through Information and Tourism Department, Panchayat Raj Institutions and other media against dowry and to involve local people for prevention of dowry;

(ii) He shall conduct surprise checks and discreet enquiries to ascertain whether there has been any violation of the provisions of the Act and Rules;

(iii) He shall receive complaints for any offence under the Act from any person aggrieved or a parent or other relative of such person or by any recognized welfare institution or organization;

(iv) She shall maintain a register for the purpose of the Act to record all complaints, enquiries and results thereof and other relevant information connected therewith in Form No. 1. He shall also maintain separate files with relevant records for each individual case;

(v) He shall act as the Member Secretary or Convenor of the Advisory Board. He shall maintain regular contact with the members of the Advisory Board for necessary advise and assistance from them. He shall inform the District Magistrate or any other person authorized by the Government for the purpose, about all the affairs relating to operation of the Act, as and when necessary;

(vi) He shall keep in his custody all the lists of presents submitted by the parties to any marriage and make entries relating thereto in a Register to be maintained for the purpose. He shall also examine these lists and ensure complaints of the provisions of the Dowry Prohibition (Maintenance of List of Presents to the Bride and Bridegroom) Rules, 1986;

(vii) He shall discharge his duties with due care, decorum, privacy and in a manner to uphold the dignity and harmony of family relationships;

(viii) The Dowry Prohibition Officer.s approach shall be primarily preventive and remedial and prosecution shall be recommended or resorted to, only if all other measures and directions are found ineffective or parties fail to comply with the orders or direction with in the stipulated time;

(ix) Every such complaint received by the Dowry Prohibition Officer shall be seriously numbered and duly registered in a Register in Form No. 11 annexed to these rules;

(x) The Dowry Prohibition Officer shall scrutinize the complaint and if it is found that the nature and the contents of the complaint is such apparently coming within the purview of Sections 3 or 4 or 4-A or 5 or 6 of the Act, he will immediately conduct an enquiry to collect such evidence from the parties as to the genuineness of the complaint;

(xi) The Dowry Prohibition Officer shall conduct an, on the spot investigation and can collect such evidence either oral or in writing from the parties or witnesses or he can fix up a hearing of the parties witnesses in his office or in a place convenient to him without causing inconvenience or hardship to the parties;

(xii) The Dowry Prohibition Officer shall intimate or serve notices to the parties and witnesses of the date, time and place of hearing of the complaints in Form III annexed to these rules;

(xiii) Every petition shall be enquired into and heard and come to a finding within a month from the date of its receipt;

(xiv) Where on the date fixed for hearing of the complaint or petition or on any other date to which such hearing may be adjourned, the complainant or petitioner does not appear, the Dowry Prohibition Officer, may in his discretion, either dismiss the complaint or petition for default or give a finding as to its merit, which shall be recorded in the case file;

(xv) The Dowry Prohibition Officer may utilize the services of District Probation Officers or Additional District Probation Officers or City Probation Officers of the area for collecting information or conducting enquiries or assisting in any stage of enquiries or proceedings relating to a complaint, petition or application under the Act;

(xvi) On receipt of requisition from the Dowry Prohibition Officer, the Probation Officers shall conduct necessary enquiries, collect information and furnish such details or report promptly as requested by him;

(xvii) Where any dowry is received by any person other than the women and complaint is received in respect of non-transfer of such dowry to the women who is entitled to it in accordance with section 6 of the Act, the Dowry Prohibition Officer shall issue directions to parties to transfer the same within the stipulated time;

(xviii) He shall specifically make it clear that marriages performed within his jurisdiction are likely to be visited by him or his staff along with police officers to see that the provisions of the Act are not contravened;

(xix) The Dowry Prohibition Officer shall make necessary enquiries regarding non-observance of the provisions of the Act in respect of the marriages held or proposed to be held with his jurisdiction;

(xx) He shall ascertain and confirm by suitable means in respect of as many number of marriages as are held with his jurisdiction, as to whether the provisions of the Act are being followed and are not being contravened;

(xxi) The Dowry Prohibition Officer while making enquiries under the Act or when he attends any marriage for the purposes of making enquiries, take the assistance of any Police Officer or other officers to assist him in the performance of his functions and it shall be the duty of the Police Officer to render all assistance required by the Dowry Prohibition Officer;

(xxii) He shall render assistance to the Police in investigating the complaint filed under the Act and the Court in the trial of the case;

(xxiii) He shall seek the guidance of Advisory Board in matters relating to their functioning under the Act;

(xxiv) The Dowry Prohibition Officer (Member Secretary or Convenor of the Advisory Board) shall send a copy of the proceedings of each meeting of the Advisory Board, within a fortnight from the date of the meeting to the District Magistrate with a copy of the Government for information and necessary action.

(xxv) He shall also perform such other duties as may be assigned in this regard by the Government;
(xxvi) The Dowry Prohibition Officer shall be responsible for the preparation and submission of an Annual Report on the progress of implementation of Dowry Prohibition Act and related matters and of such statistics as may from time to time be required by Government;

(xxvii) The Dowry Prohibition Officer shall issue instructions to all the Departments of the Government to the following effect:-

(a) Every Government servant shall, after marriage, or when he celebrates the marriage of his children, furnish a declaration stating that he has not taken any dowry, to Head of Department. The declaration shall be signed by the wife, father and fatherin-law;

(b) One specified day in a year to be observed as Dowry Prohibition Day;

(c) Pledge to be administered on Dowry Prohibition day (26th November) to the students in Schools and Colleges and other Institutions and by those employed in Government service not to give or take dowry;

(d) Receipt of dowry either by the bridegroom or by his parents, who happens to be the Government servant shall be considered as “misconduct” for the purpose of Service Rules making a ground for disciplinary action.

6. Submission of list of presents by parties to the marriage . The parties to any marriage or any of the parents of either of them shall furnish to the concerned Dowry Prohibition Officer within one month from the date of marriage, a copy of the list of presents prepared in accordance with the Dowry Prohibition Maintenance of List of Presents to the Bride and Bridegroom) Rules, 1985.

7. Procedure for Prosecution of Offenders. . In all cases of complaints investigated by Dowry Prohibition Officers when there is a prime facie finding as to the commission of an offence, the report shall be submitted to the Competent Magistrate for prosecuting the offenders along with the statement recorded, all other connected documents of the proceedings and a brief account of his findings. This report shall be deemed to be a report under section 173 of Code of Criminal Procedure, 1973 (Central Act 2 of 1974).

8. (1) Recognition of Welfare Institutions. - (i) A Welfare Institution or

Organization primarily devoted to any of the following kinds of work and has rendered remarkable service in the field for a period of not less than three years will be eligible for seeking recognition undersub-clause (ii) of clause (b) of sub-section (1) of section 7 of the Act.

(a) Social Welfare including care, protection and training of women;

(b) Organisation of women of a State wide or All India character, Prominent Mahila Samajs or Women.s Organisations;

(c) Social Defence including care and protection of Destitute, Rescue women and children;

(d) Any organization of lawyers interested in eradicating social evils;

(2) Any welfare institution or organization eligible under sub-rule (1) and desiring recognition shall make an application to the Government in Form-IV annexed to these rules together with a copy of each of the Rules. By laws, Articles of Association, lists of its members and office bearers and a report regarding its activities and past record of Social or Community Service;

(3) The Government may after making such enquiry by a senior officer of the concerned Department and after considering the report as to the nature and past record of service of the organization or institution which has presented the application in this regard grant recognition for a period of five years which can be renewed after submitting a renewal application;

(4) An application for renewal or recognition shall be submitted in Form-V annexed to these rules in the manner prescribed in sub-rule (2) of rule 9 which shall be processed as per the procedure laid down in sub-rule (3) and recognition shall be granted or renewed in cases where the working of the institution or organization is reported to be fairly satisfactory.

(5) The Government may withdraw the recognition granted to an institution or organization, if the working of the institution or organization is found or reported to be unsatisfactory by the Dowry Prohibition Officer or otherwise.

9. (1) Limitation and conditions subject to which a Dowry Prohibition

Officer may exercise powers of Police Office. .(1)Save and except the provisions of Chapter V of the Code of Criminal Procedure, namely, the power of arrest of a person without warrant, the Dowry Prohibition Officer shall have the powers of a Police Officer under the said code for the purpose of investigation and submission of Report before the Competent Magistrate;

(2) Whenever the Dowry Prohibition Officer has reasonable grounds for believing that an offence punishable under the Act has been or is being or is about to be committed within his jurisdiction and that the search of any premises with warrant cannot be made without undue delay, he may, after sending the grounds of his belief to the District Magistrate search such premises without a warrant;

(3) Before making a search under sub-section (2), the Dowry Prohibition Officer shall call upon two or more residents of the locality in which the place to be search is situated, to attend and witness the search, and may issue an order in writing to them or any of them to do so;

(4) Any, person, without reasonable cause, refuses or neglects, to attend and witness a search under this rule, when called upon to do so by an order in writing delivered or tendered to him, shall be deemed to have committed an offence under section 187 of the Indian Penal Code (Central Act 45 of 1860)

C.K. GARIYALI

Secretary to Government

=============

இந்த வீடியோவையும் பாருங்கள். இதில் வரும் இளைஞர் கேட்கும் கேள்விகளை உங்கள் மனதில் பதியவைத்து சிந்தித்துப் பாருங்கள். இவர் கேட்கும் கேள்விகள் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டங்களுக்கும் பொருந்தும்.

(விசுவின் மக்கள் அரங்கத்தில் பேசிய இளைஞரின் எழுச்சிமிகு கேள்விக் கணைகள்)

இந்த அரசாணையில் சொல்லப்பட்ட சட்ட நடைமுறைகள் உங்கள் ஊரில் இதுவரை நடந்ததுண்டா? வரதட்சணை தடுப்பு அலுவலர் என்று ஒருவர் உங்கள் ஊரில் உயிரோடு இருக்கிறாரா? வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டப்படி இதுவரை எத்தனைபேர் வரதட்சணை கொடுத்த குற்றத்திற்காக தண்டிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்? ஆனால் நீங்கள் செய்தித்தாளில் மட்டும் அடிக்கடி வரதட்சணைக் கொடுமை என்று செய்தியைப் படித்திருப்பீர்கள். அந்த செய்திகளின் பின்னால் இருக்கும் இந்த செயலற்ற சட்டங்களைப் பற்றி இப்போது தெரிந்துகொண்டிருப்பீர்கள்.

அரசாங்கமே சட்டங்களை மதித்து நடக்காத நாட்டில் நீங்கள் திருமணம் செய்தால் உங்கள் வாழ்க்கை கண்டிப்பாக நாசமாக்கப்படும். அதற்கு பின்வரும் செய்தி ஒரு உதாரணம்.

வரதட்சணை கொடுமை : பல் டாக்டர் மீது வழக்கு
தினமலர் 17 நவம்பர் 2010

திண்டுக்கல் : திண்டுக்கல்லில் மனைவியிடம் வரதட்சணை கேட்டு கொடுமைப்படுத்திய பல் டாக்டர் மீது போலீசார் வழக்குபதிவு செய்துள்ளனர். தேனி மாவட்டம் அல்லிநகரத்தை சேர்ந்தவர் உமாமகேஸ்வரி(28). இவர் திண்டுக்கல் மாவட்டம் சாணார்பட்டியில் ஆசிரியர் பயிற்றுனராக உள்ளார். இவருக்கும், திண்டுக்கல் வேதாத்திரி நகரை சேர்ந்த சதீஷ்குமாருக்கும்(29) திருமணம் நடந்தது. பல் டாக்டரான இவர் திண்டுக்கல் அபிராமியம்மன் கோயில் அருகில் கிளினிக் நடத்தி வருகிறார். திருமணத்தின் போது 30 பவுன் நகை, ரூ.50 ஆயிரம் ரொக்கம் வரதட்சணையாக வழங்கப்பட்டுள்ளது. சதீஷ்குமார் திண்டுக்கல்லில் நடத்தி வரும் பல் ஆஸ்பத்திரியை விரிவு படுத்த, ரூ.5 லட்சம் கேட்டு மனைவியை கொடுமைப்படுத்தியுள்ளார். மாமனார் ஜெயராமன்(61), மாமியார் கலாவதி(59) உடந்தையாக இருந்துள்ளனர். தன்னை வீட்டில் அடைத்து வைத்து கணவன் உட்பட அனைவரும் கொடுமைப்படுத்தியதாக உமாமகேஸ்வரி கொடுத்த புகாரின் பேரில், திண்டுக்கல் அனைத்து மகளிர் இன்ஸ்பெக்டர் அனார்கலி வழக்குபதிவு செய்தார்.

==========

மேலுள்ள செய்தியில் படித்த பெண் எதற்காக வரதட்சணைக் கொடுத்தார்? இதை யார் தட்டிக்கேட்பது? ஆனால் செய்தியில் குற்றவாளியாக சித்தரிக்கப்பட்டிருப்பது ஒரு ஆண். இதுபோன்று இன்னும் பல செய்திகள் தினம் தினம் செய்தித்தாளில் வந்துகொண்டுதான் இருக்கும். இதுபோன்ற ஒவ்வொரு செய்திக்குப்பின்னாலும் இருப்பது வரதட்சணைக் கொடுமையாக இருக்காது. மனைவியின் கள்ளக்காதல், கணவனின் சொத்துக்களை அபகரித்தல், கணவனின் பெற்றோரை வீட்டை விட்டு விரட்டுதல் போன்றவைதான் உண்மையான காரணங்கள். அதனால் இனி ஒரு முறை நீங்கள் இதுபோன்ற செய்தியைப் பார்த்தால் அதன் உண்மையான காரணம் உங்களுக்கே புரிந்துவிடும்.

இந்தியாவில் திருமணம் செய்தால் கண்டிப்பாக நீங்களும் இதுபோல ஒரு நாள் பொய் வரதட்சணை வழக்கில் சிக்கி குற்றவாளியாக சித்தரிக்கப்பட்டு செய்தித்தாளில் வருவீர்கள். அதுதான் இந்திய சட்டத்தின் மூலம் நீங்கள் கற்பழிக்கப்படுவதன் உச்சகட்டம்.

இந்திய ஆண்களுக்கு ஆபத்து

இந்தியாவில் திருமணம் செய்வதன் மூலம் ஆண்களுக்கு ஏற்படும் ஆபத்துக்களைப் பற்றிய செய்தி வந்திருக்கிறது.

ஆண்களுக்கு என்ன பிரச்னை? இன்று சர்வதேச ஆண்கள் தினம்

தினமலர் நவம்பர் 19, 2010 செய்தியின் ஒரு பகுதி

என் சோகக் கதையை கேளு தாய்குலமே! பறப்பன, ஊர்வன, நடப்பன என எல்லா உயிர்களுக்கும்(?) ஒவ்வொரு தினம் கொண்டாடப்படும் காலம் இது. அந்த வரிசையில் இன்று ஆண்கள் தினம். எல்லா விஷயத்திலும் ஆண்களே ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றனர் என்று கருத்து நிலவும் இக்காலக்கட்டத்தில், போலீசில் அதிகம் சிக்குபவர்களும் "பாவப்பட்ட' ஆண்கள்தான். மதுரை நகரின் மூன்று மகளிர் ஸ்டேஷன்களில் மாதம் 150 புகார்கள் ஆண்கள் மீது கொடுக்கப்படுகின்றன. விசாரணைக்குபின் 15 புகார்கள் மீது வழக்குப்பதிவு செய்யப்படுகிறது. பொதுவாக, பெண்கள் சிந்தும் கண்ணீரை நம்பி, சரியாக விசாரிக்காமல் ஆண்கள் மீது போலீஸ் வழக்குப்பதிவு செய்கிறது.

"இது உண்மைதானா' என மதுரை வரதட்சணை ஒழிப்பு பிரிவு பெண் உதவி கமிஷனர் ராஜாமணி கூறியதாவது : இருதரப்பையும் அழைத்து, எங்கள் முன் பேச செய்வோம். அப்போது ஒருவர் மீது ஒருவர் மாறி மாறி புகார் சொல்லும்போது, யார் மீது தவறு என்பது தெளிவாகிவிடும். குடும்ப பிரச்னையை தீர்க்கவே எங்களை தேடி வருவதால், முடிந்தளவிற்கு "கவுன்சிலிங்' செய்து சமரசம் செய்து அனுப்பி வைக்கிறோம். ஆண்மை குறைவு, கள்ளத்தொடர்பு, வரதட்சணை போன்ற பிரச்னைகளில் சமரசம் ஆகமாட்டார்கள். இதை தொடர்ந்தே ஆண்கள் மீது வழக்குப்பதிவு செய்கிறோம். பெரும்பாலும் ஆண்கள் கள்ளத்தொடர்பு வைத்திருப்பதாக தான் புகார்கள் வருகின்றன. வரதட்சணை கேட்டு மிரட்டும் புகார்கள் குறைவு என்றார்.

ஆண்களுக்கு சிறை - பெண்களின் தந்திரம்:

ஆண்களுக்கு எதிராக வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டத்தின்கீழ்தான் அதிகளவில் பொய்யாக வழக்குகள் புனையப்படுகின்றன. உண்மையில் பாதிக்கப்படுவோர் ஒருபுறமிருக்க, கணவன், மனைவிக்கிடையே உள்ள சிறிய பிரச்னைக்கும் இச்சட்டத்தை சில பெண்கள் பயன்படுத்துகின்றனர். இது குறித்து மதுரை ஐகோர்ட் கிளை வக்கீல் பி.தனசேகரன் கூறியது: சில வீடுகளில் மாமியார், மருமகள் பிரச்னையில் கணவன் மீதும், உறவினர் மீதும் வரதட்சணை வழக்குகள் பதிவு செய்யப்படுகின்றன. இது விவாகரத்து வரை சென்றுவிடுகிறது. இதனால் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் பாதிக்கப்படுகிறது. இது ஒரு சமுதாயப் பிரச்னைக்கு வழிஏற்படுத்துகிறது. தாங்கள் நினைத்தால் கணவரை சிறைவைக்க முடியும் என கருதும் வலிமையான பின்னணியுள்ள பெண்கள் இதுபோன்று செயல்படுவதால், ஆண்கள் மனரீதியாகவும், உடல் ரீதியாகவும் பாதிக்கப்படுகின்றனர். இதனால் வரதட்சணை வழக்குகளில் உறவினர்களை தேவையின்றி சேர்க்கக் கூடாது என்று சுப்ரீம் கோர்ட்டில் உத்தரவிடப்பட்டுள்ளது. இந்த விபரம் தற்போது அனைத்து போலீஸ் ஸ்டேஷன்களுக்கும் சுற்றறிக்கையாக அனுப்பப்பட்டுள்ளது.

அக்கறை இல்லையா ஆண்களுக்கு? பல்வேறு அம்சங்களுக்காக தேசிய, சர்வதேச தினங்கள் கடைபிடிக்கும் நிலையில் ஆண்களுக்காக தினம் கொண்டாட அவசியம் ஏன்? ஆண்களுக்கு என்ன பிரச்னை? தற்போது ஆண்கள் தங்களது உரிமை பற்றி பேசுவதற்கு தயக்கம் உள்ளது. ஆண்கள் உரிமைக்காக அகில இந்திய ஆண்கள் நல சங்கம் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளது. 10 ஆயிரம் பேர் உறுப்பினரில் தமிழகத்தை சேர்ந்தவர்கள் ஆயிரத்து 200 பேர்.

இந்த அமைப்பை சேர்ந்த சுரேஷ்ராம் கூறியதாவது:

ஆண்டுக்கு 80 லட்சம் ஆண்கள் பல்வேறு குற்றச்சாட்டுகளுக்காக கைதாகின்றனர். இதில் 85 சதவீத கைதுகள் தேவையில்லாதவை என தேசிய போலீஸ் கமிஷன் கருத்து தெரிவிக்கிறது. கைதாகும் நபர்களில் 20 சதவீதம் பேர் மட்டும் தண்டனைக்குள்ளாகின்றனர்.

பெண்களுக்காக பல்வேறு மருத்துவ திட்டங்களை அறிவிக்கும் அரசுகள், ஆண்கள் விஷயத்தில் அக்கறை செலுத்துவது இல்லை. வரிசெலுத்துவோரில் 82 சதவீதம் பேர் ஆண்கள். அரசு வருமானத்தில் பெரும்பகுதி மதுவிற்பனையால் கிடைக்கிறது. குடிபழக்கத்தால் ஆண்கள் இறப்பு அதிகம். ஆண்கள் குடிப்பழக்கத்தை நிறுத்தினால், அரசுக்கு வருவாய் இழப்பு ஏற்படும். மது விற்பதை அரசு நிறுத்துமா? விலங்குகளுக்கு கூட தனி வாரியம் அமைக்கும் அரசு, ஆண்களுக்கு நல வாரியம் அமைத்து, அவர்களது பிரச்னைகள் குறித்து ஆராய வேண்டும், என்றார்.

அய்யோ...ஆண்கள்! தேசிய ஆண்கள் கூட்டமைப்பு என்ற அமைப்பின் கணக்கெடுப்பின் படி,

* கடந்த 12 ஆண்டுகளில் வீட்டில் நடந்த கொடுமைகளால் 1.7 லட்சம் மணமான ஆண்கள் தற்கொலை செய்துள்ளனர்.

* 2001 - 2005க்கு இடையே 13 லட்சம் ஆண்கள், வேலையை இழந்து உள்ளனர்.

* மணமான மூன்று ஆண்டுகளுக்குள் 98 சதவீத ஆண்கள், சித்திரவதைக்கு ஆளாகின்றனர்.

ஆண்கள் தற்கொலை அதிகம் ஏன்? இந்தியாவில் பெண்களைவிட ஆண்களே அதிகம் தற்கொலை செய்து கொள்கின்றனர். ஆண்கள் 57 ஆயிரம் பேரும், பெண்கள் 30 ஆயிரம் பேரும் தங்கள் முடிவை தேடிக் கொள்கின்றனர்.

==========

இளைஞர்களே,

நீங்கள் உயிரோடு இருக்கவேண்டுமானால் வேறுநாடுகளில் திருமணம் செய்துகொள்வதுதான் ஒரே வழி. இந்தியாவில் திருமணம் செய்தால் பொய் வரதட்சணை வழக்குகளில் சிக்கி வேலை போய்விடும், மானம் மரியாதை போய்விடும், ஆயுள் முழுதும் நீதிமன்றத்தில் குடும்பத்தோடு வயதான பெற்றோர், சகோதர சகோதரிகளுடன் அலைய வேண்டும், வயதான பிறகுதான் உங்களுக்கு நீதி கிடைக்கும். அப்போதுதான் நீங்கள் நிரபராதி என்று நீதிமன்றத்தில் வழக்கு முடிவடையும். இதுபோன்ற வாழ்க்கைதான் இந்தியத்திருமணத்தில் கிடைக்கும் என்பது தெள்ளத் தெளிவான உண்மை.

நீங்கள் கற்ற கல்வியும், திறமையும் வீணாகாமல் உழைத்து வாழ்வில் உன்னத நிலையை அடைய வேறு நாடுகளில் திருமணம் செய்து கொள்ளுங்கள்.

வாழும்போதே நரகத்தைக் காணவேண்டுமென்றால் இந்தியாவில் திருமணம் செய்து அந்தத் துன்பத்தை உங்கள் குடும்பத்தோடு அனுபவியுங்கள்.

இது உண்மைதானா என்று தெரிந்துகொள்ள கீழ்கண்ட இணைப்பில் வரும் ஒவ்வொரு வலைத்தளத்தையும் சென்று பாருங்கள்.
வாழும் நரகம்

இவற்றை உறுதிப்படுத்தும்விதமாக சமீபத்தில் இந்திய உச்சநீதிமன்றம் ஒரு அப்பாவிக் கணவனுக்கெதிராக மனைவி கொடுத்த பொய் வரதட்சணை வழக்கில் அளித்துள்ள தீர்ப்பில் இந்தியாவில் திருமணம் செய்யும் ஆண்களின் அவலநிலையைப் பற்றி கூறியுள்ள அப்பட்டமான உண்மையை நீங்களே படித்து இந்தியத் திருமணத்தில் இருக்கும் ஆபத்தை உணர்ந்துகொள்ளுங்கள்.

IN THE SUPREME COURT OF INDIA

CRIMINAL APPELLATE JURISDICTION

CRIMINAL APPEAL NO. 1512 OF 2010

(Arising out of SLP (Crl.) No.4684 of 2009)

J U D G M E N T

August 13, 2010

The learned members of the Bar have enormous social responsibility and obligation to ensure that the social fiber of family life is not ruined or demolished. They must ensure that exaggerated versions of small incidents should not be reflected in the criminal complaints. Majority of the complaints are filed either on their advice or with their concurrence. The learned members of the Bar who belong to a noble profession must maintain its noble traditions and should treat every complaint under section 498-A as a basic human problem and must make serious endeavour to help the parties in arriving at an amicable resolution of that human problem. They must discharge their duties to the best of their abilities to ensure that social fiber, peace and tranquility of the society remains intact. The members of the Bar should also ensure that one complaint should not lead to multiple cases.

35. The criminal trials lead to immense sufferings for all concerned. Even ultimate acquittal in the trial may also not be able to wipe out the deep scars of suffering of ignominy. Unfortunately a large number of these complaints have not only flooded the courts but also have led to enormous social unrest affecting peace, harmony and happiness of the society. It is high time that the legislature must take into consideration the pragmatic realities and make suitable changes in the existing law. It is imperative for the legislature to take into consideration the informed public opinion and the pragmatic realities in consideration and make necessary changes in the relevant provisions of law. We direct the Registry to send a copy of this judgment to the Law Commission and to the Union Law Secretary, Government of India who may place it before the Hon’ble Minister for Law & Justice to take appropriate steps in the larger interest of the society.

இந்தியத் திருமணத்தில் இருக்கும் இதுபோன்ற இன்னல்களைப் பற்றித் தெரியாமல் இந்தியாவில்திருமணம் செய்து தினம் தினம் அல்லல்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் ஆண்கள் கீழுள்ள இணைய தளத்தில் ஆறுதல் பெறலாம்.
அகில இந்திய ஆண்கள் நலச் சங்கம்

இந்தியக் கணவன் என்பவன்...

இந்தியக் கணவன் என்பவன்.....

எந்தச் சூழ்நிலையிலும் தன்குடும்பத்தை சுமப்பவன் எவனோ.......

(தினமலர் படம்)


மனைவியின் கட்டளைக்கு அடிபணியாமல் போனதால் மனைவியும் அவளது குடும்பத்தாரும் போடும் பொய் வரதட்சணை வழக்குகளில் சிக்கி காவல்நிலையம், நீதிமன்றம் என்று வாழ்நாள் முழுதும் அலைந்து வாழ்க்கையைத் தொலைத்து அவதிப்படுபவன் எவனோ........

மனைவியின் கள்ளக்காதலுக்குத் தடையாக இருப்பதால் மனைவியும் கள்ளக்காதலனும் சேர்ந்து போடும் கொலைத்திட்டத்தில் கூலிப்படையால் கொல்லப்படுபவன் எவனோ.................

அவன்தான் இந்தியக் கணவன்.


இளைஞர்களே,

இந்தியாவில் திருமணம் செய்து இதுபோன்ற இந்தியக் கணவனாக உங்களை மாற்றிக்கொள்ள உங்களுக்கு விருப்பமா? சிந்தித்து செயல்படுங்கள்.

இந்திய 498A - மனைவியரின் உச்சகட்டம்

இளைஞர்களே,

இந்தியாவில் திருமணம் செய்ய நீங்கள் முடிவு செய்திருந்தால் அதற்கு முன் பின்வரும் செய்தியை ஒருமுறை படித்துக்கொள்ளுங்கள். இந்தியாவில் வரதட்சணை சட்டங்களை மருமகள்களும், காவல்துறையும், நீதித்துறையும் எந்த அளவிற்கு பயன்படுத்திவருகிறார்கள் என்பதைத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள். இந்த செய்தியைப் படித்த பிறகும் நீங்கள் இந்தியாவில் திருமணம் செய்ய நினைத்தால் உங்களைக் கடவுளாலும் காப்பாற்ற இயலாது.

• மனைவிக்குக் கள்ளக்காதல் இருக்கலாம்,
• மனைவியின் பெற்றோருக்கு பெரிய அளவில் பணம் தேவைப்படலாம்,
• உங்களது பெற்றோரின் சொத்துக்களை பிடுங்கிவிட்டு அவர்களை வீட்டை விரட்ட மனைவி நினைக்கலாம்,
• உங்களது உடன் பிறந்தோரை உங்களிடமிருந்து பிரிக்க நினைக்கலாம்,
• உங்களை மனைவியின் அடிமையாக நடத்த விரும்பலாம்,
• இன்னும் பல காரணங்கள் இருக்கலாம்.

எல்லாவற்றிற்கும் இந்தியாவில் பயன்படுத்தப்படும் சக்திவாய்ந்த ஆயுதம்தான் பொய் வரதட்சணை வழக்குகள். இது இந்திய மனைவி, காவல்துறை, நீதித்துறை இவர்களின் கூட்டமைப்பில் உருவான ஒரு அற்புதமான உள்நாட்டுத் தயாரிப்பு. இந்த ஆயுதம் கணவனுக்கு எதிராக மட்டுமே பயன்படுத்தப்படும் ஒரு கொடிய ஆயுதமாகும்.

இந்தியாவில் திருமணம் செய்தால் இந்த தாக்குதலில் இருந்து நீங்கள் தப்பிப்பிழைப்பது என்பது மிகவும் சந்தேகமான விஷயம்தான். என்றாவது ஒருநாள் ஏதாவது ஒரு காரணத்திற்காக உங்கள் மீது இந்த தாக்குதல் நடத்தப்படும். இந்த சட்ட ஆயுத தாக்குதலில் இருந்து நீங்கள் உங்களையும் உங்கள் குடும்பத்தையும் காப்பாற்ற உச்ச நீதிமன்றம் வரை சென்று போராடவேண்டும். அங்கும் நீதி கிடைக்குமா என்பது சற்று சந்தேகத்துக்குரிய விஷயம்தான்.

IPC498A மற்றும் வரதட்சணை தடுப்புச் சட்டங்கள் எந்த அளவிற்குக் கொடுமையாக அப்பாவிகள் மீது ஏவிவிடப்படுகிறது என்பதை உச்சநீதிமன்றம் சொல்லியிருக்கிறது.

SC raps Bombay HC for wrongly convicting man
Press Trust Of India
New Delhi, November 13, 2010

Noting that his wife had committed suicide after her illicit relationship was exposed, the Supreme Court has set aside the conviction imposed on a doctor and his parents by the Bombay High Court, saying it was a clear-cut case of gross abuse of dowry laws. The apex court expressed displeasure at the manner in which the Bombay High Court had convicted Dr Sunil Kumar Sambhudayal Gupta by erroneously reversing the acquittal order passed by the sessions court. "The high court dealt with the case very casually, adopting a very superficial approach to the whole matter and brushed aside the allegation of an illicit relationship for which there had been documentary evidence on record," a bench of Justice P Sathasivam and Justice BS Chauhan said.

The apex court said the manner in which the doctor and his parents were framed by the in-laws revealed the extent to which the anti-dowry laws were being abused in the country.

"It is a clear-cut case of gross abuse of dowry laws. The high court did not make any attempt to appreciate the evidence with accuracy and reversed the findings of the trial court which were based on the evidence on record and for which detailed reasons had been assigned," the apex court said.

The court ruling came on an appeal by the doctor, a Mumbai-resident, and his parents. Married in December 1978, Gupta's wife committed suicide in September 1985.

Her brother Rajesh lodged a complaint with the police accusing the husband of ill-treating his sister for dowry culminating in the suicide. The trial court acquitted the three as the prosecution failed to prove the charges against them.

Referring to her going into depression after the exposure of her illicit relationship with a neighbour, the trial court concluded that Gupta's wife "had been suffering from epilepsy, psychosis and depression and had been getting regular treatment for the same."

"Therefore, it was not a case of dowry demand or treating her with cruelty," the trial court had held. But the high court had convicted them, saying the defence had not been able to prove its version. Concurring with the trial court's view, the apex court said, "The high court committed an error in shifting the burden of proof to the defence."


இந்த செய்தி தொடர்பான அந்தத் தீர்ப்பை இங்கே சென்று முழுவதுமாக படித்து உங்களது திருமணத்தைப் பற்றி ஒரு நல்ல முடிவு செய்யுங்கள். ஒன்றை மட்டும் நினைவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். இந்தியத் திருமணம் என்பது பாம்பிற்கு பால் வார்ப்பது போன்றது. என்றாவது ஒருநாள் அது பொய் வரதட்சணை வழக்கு என்று நஞ்சை கொட்டாமல் விடாது...

IN THE SUPREME COURT OF INDIA
CRIMINAL APPELLATE JURISDICTION

CRIMINAL APPEAL NO. 891 of 2004
(Click and Download PDF file)

Dr. Sunil Kumar Sambhudayal Gupta & Ors. ...Appellants

Versus

State of Maharashtra ...Respondent

JUDGMENT

Dr. B.S. CHAUHAN, J.

35. It is a clear cut case of gross abuse of the dowry laws. We find it difficult to sustain the conviction of the appellants on the aforesaid counts based upon the inconsistent, embellished and improved statements of the witnesses, which materially contradict their respective statements recorded earlier. The High Court did not dislodge the reasons given by the Trial Court for acquittal. The High Court did not make any reference to the deposition of Dr. Daulatram
Nekumal Gurubani (PW.10) in the cross-examination and dealt with the case very casually, adopting a very superficial approach to the whole matter and brushed aside the allegation of an illicit relationship for which there had been documentary evidence on record without recording any cogent reasons for the same. The High Court did not make any attempt to appreciate the evidence with accuracy and reversed the findings of the trial court which were based on the evidence on record and for which detailed reasons had been assigned.


36. In view of the above, the appeal succeeds and is allowed. The judgment and order of the High Court of Bombay, dated 29.4.2004, passed in Criminal Appeal No. 865 of 1987 is set aside. The judgment and order of the Trial court in Sessions Case No. 25/1986 dated 21.5.1987 is hereby restored. The appellants are on bail. Their bail bonds stand discharged.

மருமகனே ஜாக்கிரதை - கூலிப்படை வருகிறது

இந்தியாவில் நடக்கும் திருமண வாழ்க்கை முறையில் இப்போது பெரும்பாலும் நடந்துவரும் நடைமுறை (modern trend) என்னவென்றால் பெண் யாரையாவது காதலித்து திருமணம் செய்துகொள்வாள். அந்தக் காதலன் தவறான ஆளாக இருந்தாலும் தங்களது மகளுக்கு பெற்றோர்கள் அறிவுரை கூறி திருத்தமாட்டார்கள். மாறாக மகளின் போக்கிற்கு விட்டுவிட்டு பிறகு திருமணமான பிறகு தங்களது வேலையை பெண்ணின் பெற்றோர்கள் ஆரம்பித்து விடுகிறார்கள்.

தங்களுக்குப் பிடிக்காதவன், அல்லது நடத்தை சரியில்லாதவன் என்று திருமணத்திற்கு முன்பே தெரிந்திருந்தாலும் பெற்றோர்கள் தங்களது மகளுக்கு அறிவுரை கூறிஅந்தத் திருமணத்தை தடுத்துநிறுத்தலாம். ஆனால் அப்படி செய்யாமல் திருமணத்திற்குப் பிறகு தங்களது இயலாமையை வெளிப்படுத்த அவர்கள் பயன்படுத்தும் ஆயுதம்தான் பொய் வரதட்சணை வழக்குகள் மற்றும் செய்திகளில் வரும் கூலிப்படை வைத்து மாப்பிள்ளையை கொலை செய்யும் சம்பவங்களும்.

இளைஞர்களே,

ஒரு விஷயத்தைத் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ளுங்கள். இந்தியாவில் திருமணம் செய்துவிட்டால் பெண்ணின் பெற்றோர்களுக்கு அவர்களின் மகள்கள் செய்யும் செயல்கள் மட்டுமே சரியானது. பெண்ணின் கணவன்தான் பெண்ணுக்கு ஏற்றவாறு நடந்து கொள்ளவேண்டும். இல்லையென்றால் உங்கள் மீது பொய் வரதட்சணை வழக்குகள் மூலம் போலிஸை ஏவிவிடுவார்கள். அல்லது கூலிப்படையை ஏவிவிட்டு கொலை செய்துவிடுவார்கள்.

அதிகம் இல்லை. ரூ. 5000 கொடுத்தால் பொய் வரதட்சணை வழக்குப் பதிவு செய்து உங்களை கொல்லாமலே உங்கள் வாழ்க்கையை சிதைக்க பல நிலையங்கள் இருக்கின்றன. அதேபோல ரூ. 1.5 லட்சம் கொடுத்தால் போதும் உங்கள் கதையையே முடிக்க ஆட்கள் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள் என்று பின்வரும் செய்தியிலிருந்து தெரிகிறது.

இந்தியாவில் திருமணம் செய்து மானத்தையும், உயிரையும் விட்டுவிடாதீர்கள்!

மருமகன் கொலை வழக்கில் மாமியார் உட்பட 7 பேர் கைது : கேள்விக்குறியான கர்ப்பிணி வாழ்க்கை

தினமலர் நவம்பர் 12, 2010

மதுரை : மதுரையில் நேற்று முன் தினம் கூலிப்படையை ஏவி, மருமகனை கொலை செய்த வழக்கில், மாமனார், மாமியார், கூலிப்படையினர் உட்பட 7 பேர் கைது செய்யப்பட்டனர். கொலை செய்ய கூலியாக கொடுக்கப்பட்ட ரூ.1.50 லட்சத்தில் ரூ.1.30 லட்சம் பறிமுதல் செய்யப்பட்டது.

மதுரை பழங்காநத்தம் வடக்கு தெருவைச் சேர்ந்தவர் முருகேசன்(48). இவரது மகள் கார்த்திகாதேவி, அதே பகுதியைச் சேர்ந்த லட்சுமணனை காதலித்து திருமணம் செய்தார். ஆறு மாத கர்ப்பிணியாக இருக்கும் மகளை, தொடர்ந்து லட்சுமணன் அடித்து துன்புறுத்தியதால், ஆத்திரமடைந்த முருகேசன், கூலிப்படையை ஏவி, நேற்று முன் தினம் அவரை கொலை செய்தார் என போலீஸ் விசாரணையில் தெரியவந்தது. முருகேசனின் இரண்டாவது மனைவி மகாலட்சுமியின் மகள் கார்த்திகாதேவி. தேனியில் பி.டெக் இரண்டாமாண்டு படிக்கும்போது, பழங்காநத்தத்தை சேர்ந்த லட்சுமணனை காதலித்தார். "அவர் வேறு சமூகம், எட்டாம் வகுப்பு படித்தவர், வேலைக்கு செல்லவில்லை' என்பதால் மகள் காதலை முருகேசன் குடும்பத்தினர் ஏற்க மறுத்தனர். ஆனால் கார்த்திகாதேவி பிடிவாதமாக இருந்ததால், ஏற்றுக் கொண்டனர். திருமணம் ஆன நாள் முதல் லட்சுமணன் வேலைக்கு செல்லாமல், குடிபோதையில் கார்த்திகாதேவியை அடித்து துன்புறுத்தினார். ஆரப்பாளையம், கூடல்புதூர், கல்மேட்டில் தனிக்குடித்தனம் வைத்தும் திருந்தவில்லை.

கூலிப்படையாக மாறிய நண்பர்கள்: கூடல்புதூரில் லட்சுமணன் குடியிருந்தபோது, அவரை கொலை செய்ய முருகேசன் திட்டமிட்டார். பழங்காநத்தத்தைச் சேர்ந்த நண்பர்கள் ராமர்(25), அவரது தம்பி லட்சுமணன்(24), மணி(24), தினேஷ்(24) ஆகியோரை அணுகி, "கொலை செய்தால் 3 லட்சம் ரூபாய் தருகிறேன்; வழக்கு செலவையும் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்' என்றார். இதைதொடர்ந்து, லட்சுமணனை கொலை செய்ய வீட்டிற்கு சென்றபோது, அவர் இல்லாததால் ஏமாற்றத்துடன் திரும்பினர். பின், ஒரு மாதத்திற்கு முன், தனது வீட்டு மாடியில் மகளையும், மருமகனையும் குடித்தனம் வைத்த முருகேசன் ஆம்னி வேனும் வாங்கி கொடுத்தார். தவிர, 10 ஆயிரம் ரூபாய், 25 பவுன் நகையும் கொடுத்தார். ஆனாலும் லட்சுமணன் வேலைக்கு செல்லவில்லை. இந்நிலையில், மேலூர் பகுதியில் நடந்த கொலை முயற்சி வழக்கில் கைதாகி சிறையில் இருந்த லட்சுமணன், 15 நாட்களுக்கு முன் ஜாமீனில் வந்தார். இதன்பிறகும் மகளை அடித்து துன்புறுத்தியதால், சூரசம்ஹார தினமான நேற்று முன் தினம் எப்படியும் லட்சுமணனை கொலை செய்ய வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார் முருகேசன்.

கொலையை உறுதி செய்த மாமனார்: நேற்று முன் தினம் காலை மேலூர் கோர்ட்டிற்கு கையெழுத்திட, ஆம்னி காரில் செல்ல லட்சுமணன் திட்டமிட்டிருந்தார். "அவர் நடந்து சென்றால்தான் கொலை செய்வது எளிது' என்று கருதிய முருகேசன், ஆம்னி வேன் டயர்களை பஞ்சராக்கினார். இதனால் அவர் எதிர்பார்த்தபடியே, லட்சுமணன் காலை 9 மணிக்கு மாடக்குளம் ரோட்டில் நடக்க ஆரம்பித்தார். ராமர், மணி உட்பட 4 பேர், அவரை ஓட ஓட விரட்டி, ஓட்டலுக்குள் வெட்டி கொலை செய்தனர். பின், வீட்டில் இருந்த முருகேசனுக்கு மொபைல் போனில் தகவல் தெரிவித்தனர். இதைதொடர்ந்து, சம்பவ இடத்திற்கு வந்து உறுதி செய்த முருகேசன், கூலிப்படையினரை பைகாரா மலைப்பகுதிக்கு வரச்சொல்லி, அட்வான்சாக ரூ.1.50 லட்சம் கொடுத்தார்.

மாமியார் கைது: இவை அனைத்தும் முருகேசன் மனைவி மகாலட்சுமிக்கும்(40) தெரியும் என்பதால், அவரும் கைது செய்யப்பட்டார். தலைமறைவாக இருந்த மணி, ராமர், லட்சுமணன், தினேஷ் ஆகியோரும் கைது செய்யப்பட்டனர். கொலை செய்ய கூலியாக பெற்ற ரூ.1.50 லட்சத்தில் ரூ.1.30 லட்சத்தை பறிமுதல் செய்தனர். இவ்வழக்கில் தொடர்பு உடைய ராஜாராம் என்பவரை திலகர் திடல் உதவி கமிஷனர் கணேசன் தலைமையில், இன்ஸ்பெக்டர் தர்மர் மற்றும் தனிப்படையினர் தேடி வருகின்றனர்.

கொலைக்கு வழிவகுத்த போலீஸ் அணுகுமுறை: நவ.,9 இரவு 1.30 மணிக்கு மகள் கார்த்திகாதேவியை அடித்து துன்புறுத்துவதாக லட்சுமணன் மீது சுப்பிரமணியபுரம் போலீசில் மாமியார் மகாலட்சுமி புகார் செய்தார். வழக்குப்பதிவு செய்யாமல், மனு ரசீது மட்டும் கொடுத்துவிட்டு, லட்சுமணனை எச்சரித்து அனுப்பி வைத்துள்ளனர். அன்றே வழக்குப்பதிவு செய்து, முறைப்படி "கவனித்திருந்தால்' லட்சுமணன் பயந்து ஓரளவிற்காவது திருந்தி இருப்பார். அவரது நடவடிக்கையில் மாற்றம் ஏற்பட்டதை பார்த்து, முருகேசனும் மனம் மாறியிருப்பார். இப்போது கணவரையும் இழந்து, பெற்றோரையும் பிரிந்த ஆறு மாத கர்ப்பிணியின் வாழ்க்கை கேள்விக்குறியாகி உள்ளது.

தடயத்தை அழித்த ஓட்டல் உரிமையாளர் கைது: கொலை நடந்த லோகேஷ் ஓட்டலை குத்தகைக்கு எடுத்து நடத்தி வருபவர் சரவணன். கேன்களில் டீ சப்ளை செய்பவர். லட்சுமணனை கொலை செய்து விட்டு, கொலையாளிகள் வெளியே சென்ற பின், பயந்து போன சரவணன் தரப்பினர், சுவற்றில் படிந்த ரத்தக்கறைகளை தண்ணீரைக் கொண்டு கழுவி உள்ளனர். மேலும், லட்சுமணன் உடலை ஓட்டலுக்கு வெளியே வீசிவிட்டு, கதவை மூடியுள்ளனர். தடயத்தை அழித்ததால் சரவணனை போலீசார் கைது செய்தனர்.

மாப்பிள்ளைக்கு மாமனார் கொடுத்த பரிசு

மருமகன் மீது ஆசிட் ஊற்றிய மாமனாருக்கு போலீஸ் வலை
நவம்பர் 11,2010 தினமலர்

செஞ்சி : செஞ்சி அருகே மருமகன் மீது ஆசிட் ஊற்றிய பாசக்கார மாமனாரை போலீசார் தேடி வருகின்றனர்.

விழுப்புரம் மாவட்டம் செஞ்சி தாலுகா பொன்னங்குப்பம் கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஆறுமுகம் மகன் குணசேகரன் (33). இவருக்கும் இதே ஊரை சேர்ந்த தங்கராசு மகள் கல்பனாவுக்கும் (30), ஒன்றரை ஆண்டுக்கு முன்பு திருமணம் நடந்தது.

தீபாவளியன்று குணசேகரனுக்கும், கல்பனாவுக்கும் வாய்த்தகராறு ஏற்பட்டது.இதில் கோபித்துக்கொண்டு கல்பனா தாய் வீடு சென்றார். இது குறித்து முறையிட குணசேகரன், கடந்த 8ம் தேதி கல்பனாவின் வீட்டிற்கு சென்றார். அங்கு நடந்த தகராறில் கல்பனாவின் தந்தை தங்கராசு, குணசேகரன் மீது ஆசிட் ஊற்றினார். இதில் குணசேகரனின் முகம், கை, கால், கழுத்து பகுதியில் பலத்த காயம் ஏற்பட்டது.இவரை புதுச்சேரி ஜிப்மர் மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்காக சேர்த்துள்ளனர்.

புகாரின் பேரில் அனந்தபுரம் போலீசார் வழக்கு பதிந்து, தங்கராசுவை தேடி வருகின்றனர்.

===========

இந்தியாவில் திருமணம் செய்பவர்களுக்கு பொய் வரதட்சணை வழக்குகள் கண்டிப்பாக பரிசாகக் கொடுக்கப்படும் என்பது அனைவருக்கும் தெரிந்த உண்மை. இந்த ஆண்டு தீபாவளி முதல் “ஆசிட் வீச்சும்” உண்டு என்பது வருங்காலத்தில் இந்தியாவில் திருமணம் செய்வதற்காக காத்திருக்கும் பல அப்பாவி இளைஞர்களுக்கு ஒரு போனஸ் செய்தி.

இது உங்களுக்கு நடக்கக்கூடாது

திருமண தகனமேடை எவ்வளவு ஆபத்தானது. இது கொலையா அல்லது தற்கொலையா?

புகார் கொடுக்கச் சென்ற கணவன் போலீஸ் நிலையத்தில் தற்கொலை

11/4/2010 தினகரன்

புதுடெல்லி : விஜய் விகார் போலீஸ் நிலையத்தில் மனைவி, கள்ளக்காதலன் மீது புகார் கொடுக்கச் சென்ற கணவன், தூக்கில் பிணமாக தொங்கினார்.

விஜய் விகார் போலீஸ் நிலைய எல்லைக்குட்பட்ட பகுதியைச் சேர்ந்தவர் விவேக். இவர், ஒன்றரை மாதங்களுக்கு முன்பு, தன்னுடைய சொந்த கிராமத்துக்கு சென்றார். கிராமத்தில் சில வேலைகளை முடித்து விட்டு, நேற்று முன்தினம் வீடு திரும்பினார்.

வீட்டுக்கு வந்தபோது, மனைவியும், கள்ளக்காதலனும் வாக்குவாதம் செய்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தார். உடனடியாக போலீஸ் கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு புகார் கூறினார். சிறிது நேரத்தில் வேனில் போலீசார் வந்தனர். போலீசாரைப் பார்த்ததும் விவேக், “என் மனைவி மற்றும் கள்ளக்காதலன் மீது புகார் கொடுக்க வேண்டும்’’ என்றார். உடனே அவரை வேனில் போலீசார் ஏற்றிக்கொண்டனர். விவேக்கின் மனைவி, கள்ளக்காதலன் ஆகியோரை போலீஸ் நிலையத்துக்கு வரும்படி கூறினர். விவேக்குடன் போலீஸ் வேன் புறப்பட்டது.

விஜய் விகார் போலீஸ் நிலையத்தை வேன் அடைந்த சில நிமிடங்க ளில், கட்டுப்பாட்டு அறை க்கு இன்னொரு போன் வந்தது. குறிப்பிட்ட இடத்தில் அடிதடி தகராறு நடப்பதாக தகவல் கிடைத்தது. விவேக்கை போலீஸ் நிலையத்தில் விட்டுவிட்டு வேனில் போலீசார் புறப்பட்டனர். அடிதடி தகராறு பற்றி விசாரணை நடத்தி விட்டு போலீசார் திரும்பி வந்தபோது, போலீஸ் நிலையத்தின் உத்திரத்தில் தூக்கு போட்டு விவேக் பிணமாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தார். சடலத்தை போலீசார் கைப்பற்றி பிரேத பரிசோதனைக்காக அரசு மருத்துவமனைக்கு அனுப்பி வைத்து விசாரித்து வருகின்றனர்.